Miejscowość Bączek – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Średniowieczna wieś rycerska Bączek założona została w układzie ulicowym. Po roku 1466 (II pokój toruński) Bączek wchodzi w skład starostwa skarszewskiego jako majątek szlachecki.

Zespół dworsko-parkowy w Bolesławowie, na samym środku fotografii dwór w Bolesławowie, zaś w lewym górnym rogu internat – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze). 

Bolesławowo jako osada ulicowa wzmiankowana była już w 1341 roku. Od II połowy XV wieku osada ta stanowiła własność starostów skarszewskich,[1] zaś po zajęciu dóbr królewskich przez Prusy majątek został sprzedany Niemcom. Od roku 1890 we władaniu rodziny Modrow. 

Miejscowość Demlin – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Demlin, podobnie jak wiele okolicznych osad został przekazany joannitom w roku 1198. W tej ulicowo-placowej wsi istniał za ich czasów drewniany kościół. Od roku 1466 wieś stanowiła własność starostwa skarszewskiego.[1] Demlin umiejscowiony jest wzdłuż głównej drogi prowadzącej na wschód od Skarszew i na zachód od Godziszewa. 

Widok w kierunku osady Czarnocin – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Do Czarnocina umiejscowionego na południe od Skarszew najłatwiej dotrzeć wzdłuż drogi prowadzącej do Kleszczewa. Wieś ta w 1198 roku została przekazana joannitom przez księcia Grzymisława. Następnie należała do Krzyżaków, a od roku 1466 do starostwa skarszewskiego.[1] Na terenie sołectwa znajduje się w pobliżu rzeki Wierzycy osada Czarnocińskie Piece. 

Miejscowość Obozin widziana od strony północnej. Po lewej stronie jezioro Godziszewskie – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś ulicowa powstała w czasach osadnictwa joannickiego umiejscowiona na południowy – wschód od Skarszew. W XV wieku przechodzi w skład starostwa skarszewskiego, następnie zaś należał do rodzin Locków i Narzymskich[1]. 

Miejscowość Malary wraz z drogą w kierunku Pogódek – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś ulicowa umieszczona wzdłuż drogi z Więcków do Pogódek w kierunku południowo – zachodnim od Skarszew. Osada przekazana została w 1258 roku przez księcia Sambora II cystersom z pobliskich Pogódek[1]. 

Miejscowość Szczodrowo, na pierwszym planie widoczny cmentarz – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś ulicowo – placowa umiejscowiona w zakolu rzeki Rutkownicy znajduje się na północny – zachód od Skarszew. Osada ta w roku 1198 została podarowana przez księcia Grzymisława joannitom [1].  

W lewym górnym rogu widoczna żwirownia w pobliżu Wolnego Dworu, następnie na bliższym planie schowana wśród drzew rzeka Wietcisa oraz droga biegnąca ze Skarszew przez Wolny Dwór do Gdańska, zaś na pierwszym planie miejscowość Wolny Dwór - źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Osada umiejscowiona na północny – zachód od Skarszew, do której biegnie wzdłuż drogi niedawno zbudowana w ramach dofinansowania ze środków Unii Europejskiej ścieżka rowerowa/deptak.

Miejscowość Nowy Wiec – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś z dobrze zachowanym przestrzennym układzie ulicowym [1], umiejscowiona jest w najdalszym wysuniętym na północny – zachód zakątku gminy. 

 Osada Mirowo, po lewej stronie widoczna kopalnia żwiru – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś umiejscowiona na północny- wschód od Skarszew, lokowana była na prawie chełmińskim około połowy XIV wieku [1].  Po II wojnie światowej na bazie majątku powstał PGR. 

Miejscowość Więckowy – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś ulicowo – placowa umiejscowiona jest na zachód od Skarszew przy głównej drodze biegnącej do Kościerzyny. Osada ta leżała przy głównym szlaku handlowym, jaki biegł z południa przez Pogódki, Więckowy, Skarszewy do Gdańska. 

Miejscowość Pogódki, po prawej stronie widoczna Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś wielodrożna wzmiankowana po raz pierwszy w 1198 roku, umiejscowiona jest na południowy – zachód od Skarszew. W roku 1258 nastąpiło kluczowe dla osady wydarzenie. 

Osada Junkrowy – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Junkrowy umiejscowione są na zachód od Skarszew w pobliżu drogi prowadzącej do Kościerzyny. Wieś o kształcie owalnicowym należała do cystersów z Pogódek. Osada powstała pod koniec XIII wieku na prawie polskim, a następnie chełmińskim [1]. 

Kamierowskie Piece umiejscowione są w pobliżu Kamierowa (dawniej funkcjonujące jako folwark przynależny do Kamierowa) [1] w kierunku północnym, północno – wschodnim od Skarszew.

Wieś ulicowa wymieniona w dokumencie wystawionym przez księcia Grzymisława w 1198 roku. W początkowym okresie osada należąca do joannitów, zaś w roku 1370 odsprzedana została Krzyżakom. Miejscowość umiejscowiona jest na północny – wschód od Skarszew.

Sołectwo Koźmin jest obszarem wysuniętym najdalej na południowy - zachód w gminie Skarszewy. Wieś owalnicowa była pierwotnie założona po lewej stronie rzeki Wierzycy. Cystersi przenieśli w XIV wieku osadę na prawy brzeg rzeki [1]. 

Sołectwo umiejscowione w najdalej na wschód wysuniętym obszarze gminy Skarszewy. Miejscowość Godziszewo jest ważnym węzłem komunikacyjnym, w którym zbiegają się drogi z południa na północ (ze Starogardu Gdańskiego do Gdańska) oraz ze wschodu na zachód (z Tczewa, przez Godziszewo, Skarszewy do Kościerzyny).

 


Widok na osadę Jaroszewy – źródło: archiwum Urzędu Miejskiego w Skarszewach (zdjęcie lotnicze).

Wieś Jaroszewy została po raz pierwszy wymieniona w roku 1198. Osada ma kształt owalnicowy i jest umiejscowiona w malowniczym zakolu rzeki Wierzycy.